Yeni fikirler, yanan ampüller!

Bunun bir kitap yazısı olmasını inanın ben de isterdim ama size güzel haberlerim var. Önce açıklamamı yapayım da bana kızmayın. Son 1 haftadır, üçer saatlik uykularla yaşıyorum. Evimi görseniz, ağlarsınız. Yerlerde halı yerine kitaptan, kağıttan yer kaplamaları oluştu. Neyse, bu Perşembe en geç özgürlüğüme kavuşacağım diye umuyorum.

Gelelim haberlere.

Aslında benden çok, son birkaç anketimizin de temelinde yatan kişi yani Photographis (Marvin the Martian) aklıma soktu tüm bunları. Aslında onunla konuştuklarımız birazdan bahsedeceğim şeyden daha farklı, daha güzel, ama şimdilik plan-proje aşamasında. Kim olduğunu merak ediyorsanız tıklayabilirsiniz, ya da şuraya tıklayabilirsiniz belki zaten tanıyorsunuzdur. Buradan da ona tekrar teşekkür etmiş olurum (:

Lafı daha fazla uzatamazdım sanırım...

Şöyle ki, ben geçen senelerde Yaratıcı Yazma Atölyelerine katıldım. Ve inanılmaz derecede çok keyif aldım, yeni insanlarla tanıştım en çok da kendimi tanıdım. Sonunda ne oldu? Bir anda roman ardına roman yazan biri elbette olmadım ama kendi dilimi az çok tanıdım. Şimdilerde buna tarz diyorlar... Neyse. Diyeceğim şu ki, bu tarz atölyelere belki zamanınız olmadığı belki de farklı nedenlerden ötürü katılamıyorsunuz. Haklısınız. İsterseniz buradan, benim aklımda kalan, bildiğim, duyduğum çalışmaları yapabiliriz. Nasıl mı oluyor?

Her çalışma için bir konu belirleniyor, bunlar genelde çok çok eğlenceli şeyler oluyor. Sonra da bir zaman limiti konuyor. Maksimum 1 saat. Sonra başlıyorsunuz yazmaya, elinizi kağıttan kaldırmadan, takır takır. Ne imla hataları, ne devrik cümleler. Hiçbirinin önemi yok. Önemli olan sizin sadece yazma eylemine odaklanmanız. 1 saat içinde yazacaksınız mesela, ama tabi biz 1 haftalık bir süre koyarız, siz ne zaman o bir saati ayırıp tamamlarsanız, o zaman yollarsınız ya da kendinize saklarsınız.

Sizi birazcık daha heveslendirmek için bana verilen ilk konudan bahsedeyim. Verilen süre 30 dakikaydı. Projektör ile duvara bir görsel yansıtılmıştı. Bir kül tablası ve içinde onlarca sigara izmariti. Gerçekten iğrenç bir görüntüydü. Görev, bu izmaritleri dünyanın en lezzetli yemeği gibi anlatmaktı. Ama kurallar var. İzmarit bildiğimiz izmarit, yani tüm o kokusu, tadı, rengi ile lezzetliymiş gibi anlatmalısınız. Bunu belki ufak bir öykünün içine yerleştirebilirsiniz belki de sadece betimlersiniz. Size kalmış...

Sonra ne yaparız? İsterseniz bana yollarsanız, ben her zaman okumaktan zevk alırım. İsterseniz her çalışmada aramızdan biri sırayla jüri olur, birinci seçeriz, blogda yayınlarız. Ya da bir şey yapmayız, yazar kendimize saklarız. Önerilere açığım...

Açıkçası bunu hayata geçirirsek bence çok eğlenebiliriz. Yazar değiliz, kitabımız basılmadı, hayranlarımız yok. Ama hepimiz cümle kurabiliyoruz, bol kıvrımlı beyinlere sahibiz. Üzerimizde hiçbir baskı olmadan, sadece eğlenmek için bir şeyler yapabiliriz.

Sizden haber bekliyorum!

Kedi.