Sevgilime Okuyan Kedi'den bahsettim!

Blogu olanlar var, olmayanlar var. Blogunda anonim anonim yazanlar var (benim gibi), cesur yürekler var. Blogun kaçıncı senesi bilmiyorum, 2-3 oldu herhalde. Bugüne kadar buradan kimsenin haberi olmadı. Ta ki bugüne kadar. Bugün sonunda erkek arkadaşıma söyledim. 

Buraya hep aklıma gelenleri, pek de ölçüp tartmadan yazdım. Mühim şeylerden de bahsetmedim zaten. Çok uzun aralar verdim, keşke vermeseydim. Bu aklıma geleni yazma şeyi de tahminen zaten okulda sürekli üzerine çok düşünülmüş, çok planlı hep de içten pazarlıklı yazılar yazmama bir isyan olarak gelişti sanırım. Birazcık da bu gelişi güzellikten çekinip söylememiştim ona. Ama çok sevdi, çok beğendi. Hep yaz, çok yaz dedi. Ben de mutlu oldum. Çok. Ve bir kez daha onu neden bu kadar çok sevdiğimi anladım, yine yine onu çok sevdim. 

Bundan sonra onun takibinde burası. Belki arada o da yazar. En güzel o yazar, çünkü.