Bugün sabah kahvaltısında bir şeyin farkında vardım. Aniden. Evimizde balık yoktu! Olsa fena da olmazdı. Hazır kedi kışlık evdeyken. Birkaç dakika içinde (kasabada yaşamanın avantajlarından sadece biri, her yer yürüme mesafesinde) evimize bu sevimli balıklar geldi.
Şimdi evin en güzel köşesinde, mandalina bahçelerinin arasındalar.
Tek sorun, isimleri yok. Olmasa da olur aslında ama ayıp olur gibi geldi. 5 taneler.
Belki de 1,2,3,4 ve 5 diyebiliriz.
Aslında balık bakma konusunda temiz bir geçmişe sahip olduğumu söyleyemem. Henüz elimde biberonla gezme yaşlarındayken koca akvaryum dolusu balıkla sütümü paylaşmış ve hepsini öldürmüştüm. Ölümün bahsi geçince doğuştan caniymişim gibi oldu ama annemin dediğine göre sonrasında çok pişman olmuşum. Ben sadece balıklar da süt içebilsin istemiştim...
Artık biberon kullanmadığıma göre, balıklarıma sağlık ve uzun ömür dileyebiliriz.
sarı olanın adını ben koyabilirmiyim, limon olsun :)
YanıtlaSilfoto da harika olmus, fanusun içindeki taşlar da çok yakışmış ^^
Teşekkürler, adı da limon oldu. O bunu hiçbir zaman fark etmeyecek olsa bile.
YanıtlaSil