"Mösyö Waloumba'ya sordum. Madam Rosa'yı, Afrika'ya, oradaki yaşlılara sağlanan kolaylıklardan onun da yararlanması için, kendi kabilesine yollayamaz mıyız, diye. Mösyö Waloumba çok güldü, bembeyaz dişleri vardır çünkü. Lağımcı kabile kardeşleri de çok güldüler, aralarında kendi dillerinde konuştular, sonra da bana yaşamın o kadar basit olmadığını söylediler."
-Onca Yoksulluk Varken, Emile Ajar, çev.Vivet Kanetti, Agora Kitaplığı, 2009, s. 127.
Suzanna'ya teşekkürler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder