6. Mini anket sonuçlandı!

Sorumuz şuydu:

Çocukken okuduğunuz kitaplar hala duruyor mu? Saklıyor musunuz?

Ankete 37 kişi katılmış.
23 kişi evet, ben onlardan asla ayrılamam demiş.
14 kişi de hayır, çok uzun süredir onlardan haber alamıyorum demiş.

Ben, büyük bir üzüntüyle hayır cevabını verdim. Aklıma bu konu geldiğinde hep birazcık üzülüyorum. Çünkü gerçekten çok şanslı bir çocukluk geçirdim. Hediylerim hep kitaplar oldu çünkü kardeşim olmadığı için oyuncaklarla tek başıma pek oynayamazdım. Bebeklerden de çabuk sıkılırdım. Bu nedenle, hediye hakkımı ya kitaplardan ya da yapbozlardan yana kullandım. İşte bu yüzden, tüm duvarları çingene pembesine boyalı odamda çok fazla kitap vardı (o duvarların rengi değişti sonra, korkmayın).

Benim hiç kardeşim olmamasına rağmen, annemin onlarca kuzeni vardı ve onların çocuklarının da kitaba ihtiyaçları vardı. Bu yüzden çocuk kitaplarının artık benm için yeteri kadar "cool" olamdığını düşündüğüm bir ergenlik buhranında, hepsi dağıtıldı. Elimde sadece benim için çok farklı olan Pıtırcık serisi ve birkaç kitap daha kaldı. Ah! bakın yine hüzünlendim.

Neyse, aslında düşününce bence iyi bir şey yapmışım. Evet belki benim çocuklarım benim kitaplarımıı okuyamayacak. Ama zaten ben de küçükken annemin çocukluk kitaplarını hiç görmedim. Bu eli bolluk, bizde bir aile geleneği sanırım. En azından, benim kadar şanslı olmayanlar da çocukluk kahramanlarıyla o kitaplar sayesinde tanıştılar. Bu da son derece iyi bir şey!

Benim hikayem böyle. Bu konuda ikilemdeyim gördüğünüz gibi. Hem "keşke" diyorum sonra da "iyi ki" demekten geri duramıyorum. Belki de çocuklu kitaplarım kanatlanıp uçmasalardı, şu an sahip olduklarımın değerini hiçbir zaman bilemeyecektim.

Soruya evet diyenler, umarım ne kadar şanslı olduğunuzun farkındasınızdır ve eski arkadaşlarınıza iyi bakıyorsunuzdur. Hayır diyenler, sizler de onların yerini başka kitaplarla doldurursunuz, üzülmeyin bence.

Ankete katılan herkese teşekkür ederim, ben anket kısmında çok eğleniyorum. Umarım siz de keyif alıyorsunuzdur.