En azından bir sincap kadar zarifti.

Benden yarım baş kadar daha kısaydı, koyu renkli uzun saçları, kahverengi gözleri vardı, aşağı yukarı on dokuz yaşlarında olduğunu düşündüm, benim gibi yani. Gözlerini kaldırıp bana baktığında ve en ufak bir baş hareketi bile yapmadan bana selam verdiğinde, alaycı bir edayla güldü, neredeyse eski tanıdıkmışız gibi veya –şimdi bunu tamamen açık söylüyorum- sanki çok uzun zaman önce tüm bir yaşamı beraberce yaşamışız gibi, o ve ben. Kahverengi gözlerinde bu yönde bir şeyler okuduğum hissine kapıldım.

Gülümsemesi yanaklarında iki gamze oluşturmuştu, bununla ilgili değil ama bana bir sincabı hatırlattığını anımsıyorum, en azından bir sincap kadar zarifti. Eğer arkamızda birlikte yaşanmış bir hayat varsa belki de bir ağaçta iki sincaptık, diye düşündüm ve esrarengiz Portakal Kız’la bir sincap yaşamı beni hiç de rahatsız etmedi.

-Jostein Gaarder, Portakal Kız.