Anonimliğim yavaş yavaş azalırken, güzel bir haber

İki gündür annem evde olmadığından kahvaltılarım buna benzer bir çizgide şekilleniyor

source

Anonim yazmayı seviyorum. İçinde bulunduğum hayattan, tanıdığım insanlardan farklı bir alan yaratmamı sağladı, sağlıyor. Elimdekileri sevmememden değil de, aklıma geleni, olduğu gibi yazabilecek bir yere sahip olduğum için şanslıyım bence. Ki zaten bu şans artık internet ve sosyal medya sayesinde herkese nasip oluyor. 

Geçen sene ilk defa erkek arkadaşıma bahsetmiştim bu blogdan, biliyorsunuz zaten. Dün de yakın arkadaşlarıma bahsettim, üç kişiye.

Dediğim gibi, anonim olmak güzel. Günde yüzlerce kişi ziyaret ediyor blogu. Hava atmak için söylemiyorum, ama düşünün bu insanların her biri birbirinden o kadar farklıdır ki. Onlar okudukları yazıların nasıl biri tarafından yazıldığını bilmiyorlar, ben de kim için yazıyorum onu bilmiyorum. Mesela yemek yerken ağzımı şapırdatıyor muyum, sinsi miyim, kimse bakmazken burnumu karıştırıyor muyum bilmiyorsunuz (: Tek ortak noktamız benzer ilgi alanlarına sahip olmak ve internete erişimimizin olması. E tabi birbirimizi derinlemesine tanımayınca yargılamıyoruz da, o en güzeli zaten. Tüm bunlara rağmen gelen mailler, yapılan yorumlar sanki sizi uzun yıllardır tanıyorum gibi hissetmeme yol açıyor. O kısmı zaten çok eğleceli. Anonim olmanın çekiciliğine kapılıp birilerinin kalbini kırmıyorum diye de düşünüyorum, en azından buna çok dikkat ediyorum. Yazılarda sık sık yazım hatası yapıyorum belki ama saçma sapan bir şeyler söylemediğimden emin olmak için tekrar tekrar okuyorum. Her neyse, artıları ve eksileriyle, ben bu blogda yazarken hala anonimim, ama artık yakın arkadaşlarım Okuyan Kedi’nin kim olduğunu biliyorlar.

Bu yazıyı neden yazıyorum peki? Dün onlara bu gizli kimliğimi açıkladıktan sonra bir şeyler yazmak isterler mi diye sordum? Hemen birkaç fikir atıldı ortaya. Yani yeni yeni yazarlar olacak gibi bundan sonra blogda, ve bence bu çok güzel bir şey. Umarım siz de benim kadar heyecanlanıp mutlu olmuşsunuzdur. Yazılarını yayınlamadan önce onları ayrı ayrı tanıtırım ama kısaca anlatmak gerekirse, biri ilkokuldan arkadaşım, sahip olduğum ilk arkadaşlardan biri. Diğer ikisi ise liseden. Artık hepimiz koca kadınlar olduk, ve bunu farketmek çok ilginç. Üçününün farklı yaşlarda tanıdıkları 'ben'i bir araya getirince galiba şimdiki ben ortaya çıkıyor bir de. Arkaşım oldukları için çok şanslıyım, adları aklıma gelince bile gülümserim,, rüyalarımda en çok onlarla maceradan maceraya koşarım.

Şimdi geriye kalan tek şey, onlara da takma isim bulmak (: