Aile kitaplıkları.

Hepimizin ailesinin evinde kitaplar vardır. Kimi evlerde bu kitaplar gruplar halinde farklı yerlere yerleştirilmiştir, kimilerinin ise oturaklı kitaplıkları vardır. Öyle ya da böyle, arasıra o kitaplar karıştırılır, sayfalarından arasından da hep bir şeyler çıkar. Ama hani her evde bulunan kitaplar vardır bir de. Klasikler. Rus klasikleri olu bizim evlerimizde genelde, bazen de Fransız ve İngiliz. Nedense bize çok benzeyen Latin Amerika edebiyatından çok fazla şey yoktur. Annemler evin kütüphanesini yenilemeye karar verdiler. Bugün sipariş verildi hatta. Ben de aile kitaplıkları/kütüphaneleri üzerine bir yazı yazmak istedim. Ben anlatınca belki siz de kendi ailelerinizinkilerden bahsedersiniz.

Ben çocukluğumu anneannemin evinde geçirdim. En sevdiğim oyun araç gereçleri de şunlardı: oyun hamurları, boncuklar, yapbozlar ve kitaplar. Bu evde annemin üniversite sonuna kadar aldığı kitaplar vardı. Liseye kadar alınan kitapların çoğu yerli edebiyat örnekleriydi: Yaşar Kemal, Sabahattin Ali, Nazım Hikmet... Ben de epey bir süre bu kitapları okudum. Annem zaten kitaplarına hep çok iyi bakar. Bu kitaplardan çoğu hala kaplıdır. Hatta burada minik, koik bir anımı bile paylaşabilirim. Bir yaz tatilini yine anneannemin evinde geçirirken, annemlerin yazın okumam için aldıkları yaşıma ve akıl seviyeme uygun kitaplarımı bitirmiştim, annemin kitaplarına dadanmıştım ama o sıralarda da okuyabileceğim pek uygun bir şeyler yoktu tahminen. Sonra bir telefon konuşmasında annem kitaplıkta Şeker Portakalı olduğunu, istersem onu okuyabileceğimi söylemişti. Ben de bir heyecan, koşup Şeker Portakalı yerine Otomatik Portakalı okumaya başlamıştım. 8 yaşlarında Otomatik Portakalı okuyunca insanın yaşayacağı travmayı az çok kestirebilirsiniz bence. Herneyse, bu da böyle bir hikayeydi. Ne diyordum, hala dönüp dönüp okuduğum, okul için hazırladığım yazılarda dönüp dolaşıp kaynak göserdiklerim ise annemin üniversite yıllarına ait kitapları ki bu kitapların çoğu sanat tarihi, estetik, sinema, edebiyat teorisi konuları üzerine yazılmış eserler. Anneannemlerin o eski evindeki kütüphane de çok sevimlidir. Duvar içine gömme, açık mavi boyalı ahşaptan. Ne çok büyük ne çok küçük. Annemin kitapları bir yana, İzmir'deki evimizde de babamın kitapları vardı. Bu kitaplık baştan aşağı siyasi eserlerle doluydu. Bu nedenle belli bir yaşa kadar ne yanaştım bu kitaplara ne de anlayabildim. Hala çok da ilgimi çektiklerini söyleyemem, siyaset bilimci olmama rağmen. Ancak babamın kitapları arasında öyle güzel bir seri var ki, ortaokul ve lise yıllarımı neredeyse bu kitaplar üzerinden hatırlıyorum. Bir sonraki blog yazımda bu seriden bahsedeceğim, mutlaka okuyun (:

Şimdiki duruma gelecek olursak evde çok fazla kitap birikti. Gruplara ayıracak olursak şöyle:

• annemin kitapları
• babamın kitapları
• anne ve babamın 1990 yılından itibaren beraber aldıkları kitaplar
• benim çocukluk kitaplarım
• benim akademik kitaplarım
• benim kitaplarım (roman vs.)
• gözden çıkaramadığımız dergiler
• sözlükler
• kalın ciltli ansiklopedi benzeri kitaplar

Hal böyle olunca epey büyük bir kitaplık yaptırmaya karar verildi. Aslında evin geneli tadilat altında olduğundan, odaları istediğimiz gibi yeniden düzenleme şansına sahibiz. Bu nedenle odalardan birini sadece okuma odası yapmak istedik. İşte bu odada büyük bir kitaplık, rahat bir koltuk ve minik bir yazı masasında başka hiçbir şey olmayacak. Duvarlar açık sarı-bej boyalı. Kitaplık açık kahve. Koltuk somon rengi üstüne mint yeşili çiçek desenli. Tek eksik perdeler. Onları da annem etamin üzerine kanaviçe işleyecek. Duvarlar da benim minik kanaviçe panolarımla dolacak. Planlar şimdilik böyle.

Sizin evin kitaplığından ne haber?